De Maan
Algemene betekenis
Een wolf en een hond huilen naar de maan. De een op afstand, wild en sluw. De ander vriendelijk, wil graag behagen en is aanhankelijk. Een van de twee is van haar. Maar vanaf deze afstand en in dit licht is het moeilijk te zien welke wie is. Wanneer ze zich allebei tot haar wenden en dichterbij komen, weet ze niet zeker naar welke ze moet gaan, want ze kan ze moeilijk zien in het donker. Ze spelen een spelletje en de illusies van licht van het weerspiegelende water maken het onmogelijk de details te zien. Rennen ze allebei op haar af? Of van haar weg. Ze raakt in paniek, stelt zich het ergste voor, struikelt, valt in het water en slaat wanhopig om zich hen. Haar gedachten vliegen rond, haar rokken zijn plotseling zo zwaar en op een of andere manier is ze met haar hoofd onder water gekomen. Al worstelend raakt ze verwikkeld in haar rokken en probeert ze weer boven te komen. Lucht. Beweging. Naar adem happen. Ze heeft lucht nodig. En juist op het moment dat de angst bezit van haar neemt, grijpt een straal licht haar hand. De maan. Ze rust even. Geeft zich over. Oriënteert zich. Het maanlicht stroomt door het water en ze ziet hoe het op het borrelende water om haar heen danst. Ze beseft dat op het moment dat ze ophield met vechten, het moment was dat ze naar de oppervlakte begon te drijven. Ze drijft eerst gedesoriënteerd rond en komt tenslotte ‘boven’ drijven en ademt de magie van het moment is. Ze dankt de maan voor de leiding en neemt de juiste keuze waar een kwispelende staart haar liefdevol tegemoetkomt.
Ik vertrouw op mijn intuïtie en laat me gaan.
Vragen voor de ziener:
- Op welke manier beïnvloedt angst je leven?
- Hoe reageer je wanneer je niet 100% zeker bent van de dingen. Beïnvloedt dit je emoties, je keuzes of je zienswijze?
- Ook al vind je schaduwen op je weg, ben je toch bereid om verder te gaan?
